Popà

S.M. — Anca Papà o Tata. Dialetalment Pa'.
|| 1. L'hòm que 'l da la vita al filhœl, l'element mascolin deî genitoîr biològiîc. Varda Padre.

Etimologia:
Popà e Papà: del francés papa, comè forma onomatopea derivada de l'encroxament de la P de Père cond el femenin mama.
Tata: del latin Tata, medem significad.

Transcricion fonémica ^{(squiça quí)}:
· pọpa, bọpa, bọba, bọbă
· papa
· (t)ată
· pa

Pronóncia:
· Occidental, bergamasc: AFI [paˈpa]
· Oriental: AFI [puˈpa], [buˈba]
· Lombardo-emilian: AFI [buˈpa]
· trentin: AFI [poˈpa]
· bormin: AFI [ˈbubɑ]

Gèner e númer:
Mascolin plural: Popà, Papà o Tate (Pa').
Femenin singolar: Mama (o Mam).
Femenin plural: Mame (Maîm).

Variaînt gràfique stòrique:
Pupà, Bubà, Bupà, Buba, Pa.

Sinòniîm:
Padre.

Traducion:
Italian: Papà, Pa'; Occitan: Papa, Papà; Catalan: Papa, Papà; Francés: Papa; Castilhan: Papá; Portugués: Papá; Galician: Papá; Rumén: Tată; Inglés: Dad.