Filhastre

S.M. — Anca Fiastre. — Dialetalment Fiolastre.
|| 1. El fiœl consangüini del pròpi hòm o de la pròpia fomna, relacionad a la madrigna o al padrign.

Etimologia:
Del latin fĩliaster, medem significad.
La forma fiolastre la vén diretament de fiœl jontad a ~astre.

Transcricion fonémica ^{(squiça quí)}:
· fjastër, fjastrë, fjastrọ, fjastri
· fjŏlastër, fjŏlastrọ

Pronóncia:
· Occidental: AFI [fjuˈlastɐɾ], [ˈfjastɐɾ]
· Oriental: AFI [fjøˈlastɛɾ], [ˈfjastɛɾ]
· sondrasc: AFI [ˈfjastɾi]
· comasc, lequés: AFI [ˈfjastɾu]
· trentin: AFI [ˈfjastɾo]

Gèner e númer:
Mascolin plural: Filhastre, Fiastre (Fiolastre).
Femenin singolar: Filhastra, Fiastra (Fiolastra).
Femenin plural: Filhastre, Fiastre (Fiolastre).

Variaînt gràfique stòrique:
Fiaster, Fiastar, Figliaster, Figliastro, Fiastro, Fiastri.

Traducion:
Italian: Figliastro; Occitan: Filhastre; Catalan: Fillastre; Francés: Beau-fils, Fillâtre; Castilhan: Hijastro; Portugués: Filhastro, Enteado; Galician: Fillastro, Enteado; Rumén: Fiastru; Inglés: Stepson.