Filhòç

S.M.
|| 1. La persona tegnida a bateîz o altre eveînt religióîs d'una madrina o d'un padrin.

Etimologia:
Del latin filium finid en filh, jontad a la desinença -òç, originariament pejorativa.

Transcricion fonémica ^{(squiça quí)}:
· fjǫč
· fiʎǫč

Pronóncia:
· Occidental: AFI [fjɔʃ], [fjoʃ]
· Oriental: AFI [fjɔs]
· Nòrd-Oriental, novarés, bergalhòt: AFI [fjɔʧ]
· Nòrd-Occidental: AFI [fjɔts]
· Prealpin: AFI [fjɔh]
· tixinés, poscłavin: AFI [fjˈʎɔʃ]
· bergalhòt, livignasc: AFI [fjˈʎɔʧ]

Gèner e númer:
Mascolin plural: Filhòîç.
Femenin singolar: Filhòça.
Femenin plural: Filhòce.

Variaînt gràfique stòrique:
Fiòs, Fiòsc, Fiosc, Figliòcc, Fiocc, Fiòcc, Figliòsc.

Traducion:
Italian: Figlioccio; Occitan: Filhòl; Catalan: Fillol; Francés: Filleul; Castilhan: Ahijado; Portugués: Afilhado; Galician: Afillado; Rumén: Fin; Inglés: Godson.