Granera

S.F. — Dialetalment Granada.
|| 1. Instrument doperad per tirar via de terra polvre o objeît picennîn, formad d'un mànic long e una part finala formada de sétole de plàstica o de altrê materiaîl.

Etimologia:
Del latin granarĭa, medem significad, de granum, ‘gran’.
Del latin granata, medem significat, de granum, ‘gran’.

Transcricion fonémica ^{(squiça quí)}:
· granëră, garnëră
· granɛdă, garnɛ(d)ă

Pronóncia:
· Occidental, Oriental: AFI [ɡɾaˈneɾa], [ɡaɾˈneɾa]
· Emilian, novarés: AFI [ɡɾaˈnɛɾa], [ɡaɾˈnɛɾa]
· Emilian, Piemontés: AFI [ɡɾaˈnəɾa], [ɡaɾˈnəɾa]
· Emilian: AFI [ɡɾaˈnɛda], [ɡaɾˈnɛ(d)a]

Gèner e númer:
Femenin plural: Granere (Granade).
Mascolin singolar: Graneron (Granadon).
Mascolin plural: Graneroîn (Granerôn), Granadoîn (Granadôn).

Variaînt gràfique stòrique:
Granèra, Granéra, Garnéra, Granèda, Garnèa.

Sinòniîm:
Scova, Ramaça, Spaçadora.

Traducion:
Italian: Scopa, Ramazza; Occitan: Escampa; Catalan: Escombra, Granera; Francés: Balai; Castilhan: Escoba; Portugués: Vassoura; Galician: Vassoira; Rumén: Mătură; Inglés: Broom.