Scova

S.F. — Dialetalment Scòva.
|| 1. Instrument doperad per tirar via de terra polvre o objeît picennîn, formad d'un mànic long e una part finala formada de sétole de plàstica o de altrê materiaîl. Sinònim de Granera o Ramaça.
|| 2. Variant de "Scopa", jœg de carte típic del napoletan.

Etimologia:
Del latin scopa, ‘ramet’.

Transcricion fonémica ^{(squiça quí)}:
· skọ(v)ă, skọwă
· skɔwă

Pronóncia:
· Occidental, Oriental, Piemontés: AFI [ˈskua]
· Meridional, Emilian: AFI [ˈskuva], [ˈʃkuva]
· Piemontés: AFI [ˈskowa], [ˈskuwa]
· Nòrd-Occidental: AFI [ˈʃkoa], [ˈʃkova]
· Nòrd-Occidental, bergalhòt: AFI [ˈʃkua]
· pavés: AFI [ˈskuvɛ]

Gèner e númer:
Femenin plural: Scove.
Mascolin singolar: Scovon.
Mascolin plural: Scovoîn (Scovôn).

Variaînt gràfique stòrique:
Scua, Scoa, Scuva.

Sinòniîm:
Granera, Ramaça, Spaçadora.

Traducion:
Italian: Scopa, Ramazza; Occitan: Escampa; Catalan: Escombra, Granera; Francés: Balai; Castilhan: Escoba; Portugués: Vassoura; Galician: Vassoira; Rumén: Mătură; Inglés: Broom.