Segnor

S.M.
|| 1. Títol de cortesia o de respet per i homeîn; dennanç del cognòm, del nòm, del títol professional, nobiliar o funcionari; § el segnor Miqelet, el segnor Joann, el segnor noder, el segnor comt, el segnor ministre; a vòlte, doperad come equivalent a un pronòm de terça persona, cond intonacion de respet; § el segnor el vœl vergot?
|| 2. Sinònim de hòm, ma cond una sfumadura płussé reverencial.
|| 3. Qi qe 'l g'ha un domini sora quałcòs; § el segnor del castell = el propietari del castell.
|| 4. Come agetiv, persona rica.
|| 5. Deo, la divinità płussé importanta del cristianésim.

Etimologia:

Dal latin seniōr, medem significad.

Trascricion fonémica ^{(sqiça qui)}:
· s(ẹ)ɲọr

Pronóncia:
· Occidental, Oriental: AFI [seˈɲuːɾ], [siˈɲuːɾ]
· Nòrd-Occidental, Nòrd-Oriental: AFI [seˈɲoːɾ], [siˈɲoːɾ]
· Prealpin: AFI [heˈɲuːɾ], [hiˈɲuːɾ]

· Piemonteis: AFI [sɲuːɾ], [ʃɲuːɾ]
· Lígur: AFI [ʃiˈɲuː], [ʃɲuː(ɾ)], [ʃiˈɲuː(ɾ)]
· Emilian: AFI [sɲoːɾ], [sɲuːɾ], [ʃnoːɾ], [ʃnuːɾ]
· Romagnœl: AFI [ʃɲoːɾ], [ʃɲuːɾ], [sɲoːɾ], [sɲuːɾ]

Gèner e númer:
Mascolin plural: Segnôr.
Femenin singolar: Segnora.
Femenin plural: Segnore.

Variaînt gràfiqe stòriqe:
Sgnor, Segnur, Signor, Signur, Sgnur.

Sinònim:
Sior.

Traduciôn:
Italian: Signore, Sire; Occitan: Senhor; Catalan: Senyor, Seior (†); Francés: Seigneur, Sieur; Castigłan: Señor, Seor; Portugués: Senhor; Galician: Señor; Asturian: Señor; Rumén: Domn; Inglés: Sir.