Li

Art. — Anca Le. — Emilian e piemontés El.
|| 1. Artícol determinativ plural femenin.

Etimologia:
Dal latin illæ, plural de illa, "Lé", probabelment cond la forma:
· [le] e [li], da (il)læ;
· [i], da (ill)æ;
· [il] e [ɑl], da la forma débol de le > el.

Transcricion fonémica ^{(squiça quí)}:
· (l)ẹ, ë(l)

Pronóncia:
· Occidental, bergamasc: AFI [i] (Li)
· Oriental: AFI [le] (Li)
· Setentrional, Lombardo-emilian, poscłavin: AFI [li] (Li)
· Piemontés: AFI [le] (Le), [ɑl], [ej] (El)
· Emilian: AFI [ɑl], [eː], [il] (El)
· Romagnœl: AFI [al], [ɛl] (El)
· Lígur: AFI [ɛ], [e] (Le)

Gèner e númer:
Femenin singolar: La.
Mascolin singolar: El (Ol).
Mascolin plural: I.

Variaînt gràfique stòrique:
Le, I, Al, Ol, El.

Traduciôn:
Italian: Le; Occitan: Les, Es (aranés); Catalan: Les, Ses; Francés: Les; Castilhan: Las; Portugués: As; Galician: As; Rumén: -le; Inglés: The.