Oregła

S.F.
|| 1. Compless de struiture que li forma l'aparat auditiv deî ésseîr vertebraîd, útil anca comè instrument per mantègner l'eqüilibri stàtic o en moviment.

Etimologia:
Del latin auricŭla, medem significad.

Transcricion fonémica ^{(squiça quí)}:
· (ọ)ręĉă, (ọ)rëĉă, (ọ)reʎă

Prononça:
· Occidental: AFI [uˈɾeʤa], [uˈɾɛʤa]
· Oriental: AFI [oˈɾeʧa], [oˈɾɛʧa]
· Nòrd-Oriental: AFI [ˈɾeʧa], [ˈɾɐʧa]
· Setentrional, bergamasc: AFI [oˈɾeʒa], [uˈɾeʒa]
· Nòrd-Occidental: AFI [awˈɾɛʤa], [aɾˈveʤa]
· Meridional: AFI [uˈɾɐʤa], [uˈɾɛʤɛ]
· Lombardo-emilian: AFI [uˈɾeʧa], [uˈɾɛʧa]
· bergalhòt, poscłavin, livignasc: AFI [oˈɾeʎa], [uˈɾeʎa]
· bagòss: AFI [ˈɾɛʧa]
· bustòc: AFI [uˈɾøʤa]

Variaînt gràfique stòrique:
Orecia, Urecia, Oregia, Uregia, Oreggia, Ureggia, Orècia, Orègia.

Traducion:
Italian: Orecchia, Orecchio; Occitan: Aurelha; Catalan: Orella; Francés: Oreille; Castilhan: Oreja, Oído; Portugués: Orelha, Ouvido; Galician: Orella, Oído; Rumén: Ureche; Inglés: Ear.