Cunt

S.M. — Cunta.
|| 1. Stòria, fàvola.
|| 2. Qualsessia còsa que l'è "cuntada", que l'è dida oralment.

Etimologia:
Del latin contus, del latin clàssic compŭtus, "cumpt".

Prononça:
· Occidental: AFI [kynt]
· Oriental: AFI [kynt], [kønt]
· Nòrd-Oriental: AFI [kunt], [kont]

Per el femenin:
· Occidental: AFI [ˈkynta], [ˈkyntɑ]
· Oriental: AFI [ˈkynta], [ˈkyntɑ], [ˈkønta], [ˈkøntɑ]
· Nòrd-Oriental: AFI [ˈkunta], [ˈkonta]

Gèner e númer:
Mascolin plural: Cuînt.
Femenin singolar: Cunta.
Femenin plural: Cunte.

Variaînt gràfique stòrique:
Cünt, Cönt, Cünta, Cönta, Coeunt, Coeunta, Cont.

Traducion:
Italian: Racconto, Favola; Occitan: Conte; Catalan: Conte; Francés: Conte; Castilhan: Cuento; Portugués: Conto; Rumén: Poveste; Inglés: Tale, Story.