Ointar

Verb de la prima coniugacion.

|| 1. Empłenir de oint, engrassar.

Etimologia:
Del latin unctare, medem significad.

Prononça:

· Occidental: AFI [unˈʧa]

· Oriental: AFI [unˈta], [onˈta]
· Setentrional: AFI [unˈtɛ]

· Nòrd-Oriental: AFI [unˈtaɾ], [onˈtaɾ]
· noarés: AFI [unˈʧɛ]
· poscłavin: AFI [ynˈta]

* dialetalment e en tut el territòri lombardòfon, se pœl trovar anca la forma prostética cond la V~ inicial, prononciada [v].

Coniugacion standardizada:

· Present — Mi ointi o ointo, Ti te óintet o ointes, Lu l'ointa, No. ointom o ointem o ointa, Vo. ointev o ointiv, Lor i ointa o ointen.

· Passad — Mi ointavi o ointava, Ti te ointàvet o ointaves, Lu l'ointava, No. ointàvom o ointàvem o ointava, Vo. ointàvov o ointàvev, Lor i ointava o ointaven.

· Futur — Mi ointarò o ointaré, Ti te ointaret o ointaràs, Lu l'ointarà, No. ointarom o ointarem o ointarà, Vo. ointarev o ointariv, Lor i ointarà o ointaran.

· Sojontiv present — Mi ointi o ointa, Ti te óintet o ointes, Lu l'ointi o ointa, No. ointom o ointem o ointi o ointa, Vo. ointev o ointiv, Lor i ointi o ointa o ointen.

· Sojontiv passad — Mi ointass o ointassi, Ti te ointàsset o ointasses, Lu l'ointass, No. ointàssom o ointàssem o ointass, Vo. ointàssov o ointàssev, Lor i ointass o ointassen.

· Condicional -ria — Mi ointaria, Ti te ointaríet o ointaries, Lu l'ointaria, No. ointaríom o ointaríem o ointaria, Vo. ointaríov o ointaríev, Lor i ointaria o ointarien.

· Condicional -ress — Mi ointaress o ointaressi, Ti te ointarèsset o ointaresses, Lu l'ointaress, No. ointarèssom o ointarèssem o ointaress, Vo. ointarèssov o ointarèssev, Lor i ointaress o ointaressen.

· Condicional -rav — Mi ointarav o ointaravi o ointarava, Ti te ointaràvet, Lu l'ointarav, No. ointaràvom o ointaràvem o ointarav, Vo. ointaràvov o ointaràvev, Lor i ointarav o ointaraven.

· Participi — ointad, ointada, ointaîd, ointade.

· Gerundi — ointand.

· Infinitiv — ointar.

Variaînt gràfique stòrique:

Vontà, Ontà, Vuncià, Uncià, Oncià, Untà, Untè.

Sinònim:
Ónger.

Traducion:

Italian: Ungere; Occitan: Onchar; Catalan: Ungir, Untar; Francés: Oindre; Castilhan: Ungir, Untar; Portugués: Ungir, Untar; Galician: Ungir, Untar; Rumén: Unge; Inglés: To anoint.