Pòver

Adj. — Anca Pòvre.
|| 1. Qi qe l'è en condiciôn de Povertà, propiament qi o còsa l'è en mancança de vergot.
|| 2. Metaforicament, vergun o vergot qe 'l fa pena o el dà un sens de tenereça.

Etimologia:
Dal latin paupĕrem, medem significad.

Pronóncia:
· Occidental, Nòrd-Oriental: AFI [ˈpoɐɾ]
· Oriental: AFI [ˈpoɛɾ], [ˈpoeɾ]
· Meridional, Nòrd-Occidental: AFI [ˈpɔvɐɾ]
· Setentrional: AFI [ˈpɔvɛɾ]
· Lombardo-emilian: AFI [ˈpuɐɾ]
· texinés: AFI [ˈpɔwɾu]
· novarés: AFI [ˈpɔvɾu]
· trentin, bressan: AFI [poːɾ]

· Piemonteis: AFI [ˈpɔvɛɾ], [pɔvɾ], [ˈpɔvɾɛ]
· Lígur: AFI [ˈpɔvɾu], [ˈpɔvu], [ˈpɔvɐ.u]
· Emilian: AFI [ˈpɔvɐɾ]
· Romagnœl: AFI [ˈpɔvɐɾ], [ˈpɔɐvɾɛ]

El femenin el se desvilupa entorn a li dò forme: gh'è qi qe ghe jonta la -a finala e qi qe 'l càmbia la -e. Incí se g'haverà pòver > pòver[a] e pòvre > pòvr[a]. L'è per quell qe li se consídera juste tute e dò li forme del mascolin.

Gèner e númer:
Mascolin plural: Pòveîr (o Pòvêr), Pòvrê.
Femenin singolar: Pòvera, Pòvra.
Femenin plural: Pòvere, Pòvre.

Variaînt gràfiqe stòriqe:
Poer, Pòer, Poar, Pòar, Povro, Por, Pòvar.

Traducion:
Italian: Povero; Occitan: Paure; Catalan: Pobre; Francés: Pauvre; Castigłan: Pobre; Galician: Pobre; Portugués: Pobre; Asturian: Probe; Rumén: Sărac; Inglés: Poor.