Pointa

S.F.
|| 1. Extremità, part terminal acuminada.
|| 2. Part terminal, fin.
|| 3. Gœlem, did d'una montagna.

Etimologia:
Del latin puncta, derivad de pungĕre, "pónger, pïar".

Prononça:
· Occidental, OrientalAFI [ˈponta], [ˈpunta], [ˈpontɑ], [ˈpuntɑ]
· OccidentalAFI [ˈponʧa], [punʧa], [ˈponʧɑ], [ˈpunʧɑ]
· bergalhòt, poscłavin: AFI [ˈpojnta], [ˈpojntɑ]

Gèner e númer:
Femenin plural: Pointe.
Mascolin singolar: .
Mascolin plural: .

Variaînt gràfique stòrique:
Ponta, Puncia, Poncia, Punta, Puncha, Poncha.

Traducion:
Italian: Punta; Occitan: Poncha; Catalan: Punta; Francés: Pointe; Castilhan: Punta; Portugués: Ponta; Galician: Punta; Rumén: Sfat; Inglés: Tip.

Nessun commento:

Posta un commento

Inxubéss quí el tò messaj